Ονειροπολήσεις ενός μυστικιστού ειδωλολάτρου, Louis Menard

Το ομολογώ. Αποφάσισα να το διαβάσω γιατί με γοήτευσε αφάνταστα ο τίτλος. Μου φάνηκε ο πιο μεγάλος τίτλος για βιβλίο που έχω δει ποτέ. Τέσσερεις λέξεις που περιέγραψαν κάτι που δεν μπορούσε να δέσει μέσα μου ποτέ τόσο καλά και να αποκαλυφθεί, όσο όταν υποπτεύθηκα τι θα διάβαζα ...

Είναι όταν προσπαθείς τόσο καιρό να βρεις τη κατάλληλη λέξη για να περιγράψεις κάτι που είναι τόσο οικείο, που δένεις μαζί του, και ψάχνεις μάταια βρίσκοντας σχετικές εκφράσεις, περιγραφές που δεν αποδίδουν εντελώς το νόημα..

Και κάποιο απόγευμα ψαχουλεύοντας στο δίκτυο να παραγγείλεις μερικά βιβλία πέφτεις σ΄αυτό..

Είσαι ένας ονειροπόλος μυστικιστής ειδωλολάτρης?

Διάβασέ το. Είναι το βιβλίο σου.

Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΝΗΣΙΟΥ, ΜΙΣΕΛ ΟΥΕΛΜΠΕΚ

Στο πίσω μέρος του βιβλίου ένα ερώτημα.

Ποιός από
σας αξίζει
την αιώνια
ζωή?

Στην εισαγωγή....

«Βρίσκομαι σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο, μετά το τέλος του κόσμου. Μπορώ να κάνω όσα τηλεφωνήματα θέλω, δεν υπάρχει κανένα όριο. Δεν είναι γνωστό αν έχουν επιζήσει κι άλλα άτομα ή αν τα τηλεφωνήματά μου είναι απλώς ο μονόλογος ενός ανισόρροπου.Αλλοτε το τηλεφώνημα είναι σύντομο, σαν να μου κλείνουν το τηλέφωνο στα μούτρα, άλλοτε κρατάει ώρα, σαν να μ’ακούν με την περιέργεια του ενόχου.

Δεν υπάρχει ούτε μέρα ούτε νύχτα, η κατάσταση δε μπορεί να πάρει τέλος.

Καλως ήρθες στην αιώνια ζωή, Χάριετ.

Υπάρχουν μερικά βιβλία που άσχετα αν συμφωνείς ή όχι με τις ιδέες τους, τις εικόνες, τις λέξεις που πέφτουν σαν καταιγίδα σ’ενα ήσυχο απομεσήμερο που τα ξεφυλίζεις ανυποψίαστος, πίνοντας καφεδάκι, είναι προωρισμένα να σε χτυπήσουν.

Με χάστουκια , ή με καμμιά ψιλή στο στομάχι, ένα σπρώξιμο, μια απειλή, μια χειρονομία απότομη. Το σίγουρο είναι ότι καλύτερα ν’αφήσεις το καφεδάκι στην άκρη μην πνιγείς και να το διαβάσειςμε τη δέουσα προσοχή.

Γιατί σίγουρα ο Ουελμπέκ προσπαθεί να σου θυμίσει κάτι.. κάτι πολύ οικείο..