Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΝΗΣΙΟΥ, ΜΙΣΕΛ ΟΥΕΛΜΠΕΚ

Στο πίσω μέρος του βιβλίου ένα ερώτημα.

Ποιός από
σας αξίζει
την αιώνια
ζωή?

Στην εισαγωγή....

«Βρίσκομαι σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο, μετά το τέλος του κόσμου. Μπορώ να κάνω όσα τηλεφωνήματα θέλω, δεν υπάρχει κανένα όριο. Δεν είναι γνωστό αν έχουν επιζήσει κι άλλα άτομα ή αν τα τηλεφωνήματά μου είναι απλώς ο μονόλογος ενός ανισόρροπου.Αλλοτε το τηλεφώνημα είναι σύντομο, σαν να μου κλείνουν το τηλέφωνο στα μούτρα, άλλοτε κρατάει ώρα, σαν να μ’ακούν με την περιέργεια του ενόχου.

Δεν υπάρχει ούτε μέρα ούτε νύχτα, η κατάσταση δε μπορεί να πάρει τέλος.

Καλως ήρθες στην αιώνια ζωή, Χάριετ.

Υπάρχουν μερικά βιβλία που άσχετα αν συμφωνείς ή όχι με τις ιδέες τους, τις εικόνες, τις λέξεις που πέφτουν σαν καταιγίδα σ’ενα ήσυχο απομεσήμερο που τα ξεφυλίζεις ανυποψίαστος, πίνοντας καφεδάκι, είναι προωρισμένα να σε χτυπήσουν.

Με χάστουκια , ή με καμμιά ψιλή στο στομάχι, ένα σπρώξιμο, μια απειλή, μια χειρονομία απότομη. Το σίγουρο είναι ότι καλύτερα ν’αφήσεις το καφεδάκι στην άκρη μην πνιγείς και να το διαβάσειςμε τη δέουσα προσοχή.

Γιατί σίγουρα ο Ουελμπέκ προσπαθεί να σου θυμίσει κάτι.. κάτι πολύ οικείο..