Μια κι αυτές τις μέρες έχουμε γίνει εξπέρ στις θρησκευτικές συζητήσεις, μουρθε στο μυαλό ένα παλιο βιβλίο. Να είμαι κι εγώ στο πνεύμα των ημερών. Μόνο που ειδικά στα θέματα θρησκείας, όταν ψαχουλεύω τα βιβλία πάντα κάτι πολύ παλιά αναγνώσματα μου προκύπτουν! Σκέφτηκα ένα μικρό απόσπασμα από τους γάμους του ουρανού και της κόλασης.
Και να δώσω και μια ιδέα για διάβασμα σε όσους θέλουν να γυρίσουν πίσω. Πόσο καθαρά μπορεί κάποιος μερικά πράγματα ώστε να τον κατηγορήσουν ότι είναι παρανοικός..
"Οι αρχαίοι ποιητές εποικούσαν όλα τα ορατά αντικείμενα με θεούς ή πνεύματα, δίνοντάς τους τα ονοματα και κοσμώντας τους με τις ιδιότητες των δασών, των ποταμών, των βουνών, των λιμνών, των πόλεων, των εθνών και ότι άλλο μπορούσαν οι ανεπτυγμένες και πολλές αισθήσεις τους να αντιληφθούν.
Και ιδιαίτερα μελέτησαν το πνεύμα κάθε πόλης και χώρας, τοποθετώντας το κάτων από τη νοητή του θεότητα.
Ωσπου σχηματίστηκε ένα σύστημα, που μερικοί το εκμεταλλέυτηκαν, και σκλάβωσαν τον κοινό άνθρωπο επιχειρώντας να εκποιήσουν ή να αποσπάσουν τις νοητές θεότητες από τα αντικείμενά τους . Ετσι γεννήθηκε ο Κλήρος.
Επιλέγοντας μορφές λατρείας από ποιητικούς μύθους.
Και κήρυξαν δια μακρών πως οι θεοί είχαν δώσει τέτοιες εντολές.
Ετσι οι άνθρωποι λήσμόνησαν πως όλες οι θεότητες κατοικούν μέσα στο στήθος τους."
