Είσαι εκεί. Μπροστά σε μια βιβλιοθήκη και απλώνεις τυχαία το χέρι σ'ενα ράφι. Διαλέγεις ότι θέλεις. Χωρίς όρια, χωρίς κανόνες. Δεν ξέρεις αν θα είναι κάτι απογοητευτικό ή ένα αριστούργημα. Δε σε νοιάζει. Θέλεις να το διαβάσεις να ανακαλύψεις κάτι ακόμα. Η επιλογή ενός βιβλίου δεν πρέπει να έχει μέτρο. Αυτό που θα κάνεις αργότερα όταν θα περιγράψεις τι σου προκάλεσε είναι άλλο. Πριν από αυτό όμως είσαι ελεύθερος. Δεν μπορεί κανείς να σε κατευθύνει τι θα διαβάσεις τι θα απορρίψεις εκτός κι αν εσύ του το επιτρέψεις. Κι όταν διαβάσεις μέσα σου, μόνος σου θα βρεις τη δική σου άκρη στο λαβύρινθο.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ταπεινωτικό για ένα βιβλίο από το να το απορρίψουν ή να το θαυμάσουν χωρίς να το έχουν ξεφυλλίσει.
Ο φανατισμός, ο δογματισμός, οι σκοτεινές εποχές στην ανθρωπότητα ξεκίναγαν από το κάψιμο ενός βιβλίου. Από τη δολοφονία μιας ιδεάς. Από τον εξευτελισμό ενός οράματος.
Λες και οι ιδέες μπορούσαν να καούν σ΄ενα δεμάτι ξύλα...
Κι όμως σήμερα υπάρχει κάτι πιο οδυνηρό. Απλωμένα όλα μπροστά στα πόδια. Ελεύθερα. Περιμένουν και μπροστά τους περνάνε άνθρωποι βιαστικοί, αδιάφοροι που δεν έχουν καιρό ούτε για ένα βλέμμα.
Δεν υπήρχε λόγος να αφορίζουν και να τρομοκρατούν. Τελικά υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος να απομακρύνεις κάποιον από τη γνώση. Τον μαθαίνεις να πιστεύει ότι δεν την έχει ανάγκη...
Ας διαβάσουμε οτιδήποτε και μετά ,καλύτερα να γίνουμε εχθροί με λόγο παρά σύμμαχοι αναίτια.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment