ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΣΗΜΕΝΙΟΥ ΚΛΕΙΔΙΟΥ

Οταν «ομολογήσεις» ότι έχεις ξεκοκαλίσει τα βιβλία του Λαβκραφτ πρέπει να «απολογηθείς» σε δύο στρατόπεδα. Η μια μεριά των φίλων κουνάει με κατανόηση το κεφάλι στο στυλ, «φαινόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το κορίτσι» και η άλλη πλευρά επειδή έχει σημειώσει εκείνη την εμμονή να ψάχνω στα παλιά βιβλιοπωλεία, και σε διάφορα μέρη αραχνιασμένα και ξεχασμένα από το χρόνο, σκέφτεται «λες να έχει βρει το νεκρονομικό και να μας το λέει?».

Η αλήθεια βέβαια είναι πέρα από αυτά τα δυό γιατί πολύ απλά κάποιος που έχει τριγυρίσει στον λαβκραφτικό κόσμο με την ιδιαίτερη έννοια που αυτό περιέχει, δεν έχει να απολογηθεί σε κανέναν.

Εγώ προσωπικά μάλλον ένοιωσα μια έλξη για τον συγγραφέα όταν έμαθα ότι είχε μόνιμα μια υποθερμία, δεν υπέφερε τα θαλασσινά και αγάπαγε τις γάτες!!
Κυρίως όταν η γάτες μου κοιτάνε επίμονα σ’εκείνο το σημείο με τα μάτια ορθάνοιχτα κι εγώ είμαι βέβαιη ότι έχω κάνει απολύμανση και καμμιά κατσαρίδα δεν βρίσκεται εκει πέρα :)

Πέρα από τα αστεία,
Κρατώ πάντα κοντά μου
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΣΗΜΕΝΙΟΥ ΚΛΕΙΔΙΟΥ
Η ΣΚΙΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ
ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΨΗΛΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΧΝΙΑ
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΕΡΙΧ ΖΑΝ.