Για να πάω στα πρώτα αναγνώσματα πρέπει να κάνω ένα ταξίδι αρκετά πίσω στο χρόνο.
Εκεί κάπου στο δημοτικό, όταν η μορφή που είχα ήταν κάτι μεταξύ μικρή λουλού και μαφάλντα... (δυστυχώς καμμία σχέση με την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων)!
Η μαμά μου πρέπει να έπαιξε τον πρώτο ρόλο στη δημιουργία αυτής της χμ...ιδιόμορφης ιδιοσυγκρασίας που με ακολουθεί, και αυτό γιατί οι πρώτες επιλογές ήταν δικές της.
Φυσικά δεν ξέρω τι νόμιζε ότι θα ακολουθούσε όταν μου έφερε τυλιγμένο σ’ενα πολύχρωμο χαρτί με μια τεράστια κορδέλα το είκοσι χιλιάδες λεύγες υπό τη θάλασσα.
Βλέπετε η εν λόγω μαμά ήταν κι αυτή ιδιόμορφη κι έτσι δεν είχε συνδυάσει ποτέ στο μυαλό ότι σ’ενα κοριτσάκι κάνουν δώρο κούκλες, φιογκάκια, το σπίτι της μπάρμπι για να προκόψει στη ζωή της!
Ισως γι’αυτό το λόγο επίσης δεν θεώρησε ποτέ απαραίτητο να με απομακρύνει από την τότε κρατική τηλεόραση όταν αποκοιμώμουν ενώ εκείνη έβλεπε ένα ακόμα επεισόδιο από THAMES (το θυμάστε οι παλιοί?).
Την οποία σειρά καμμιά φορά κρυφοκοίταζα και πάντα τύχαινε όταν κρυφοκοίταζα να πέφτω στην πιο φοβερή σκηνή!
Φυσικά σύντομα μετά το πρώτο δώρο-βιβλίο ζήτησα και όλον τον υπόλοιπο Ιούλιο Βερν εκτός από τη ΣΦΙΓΓΑ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ που μπήκε πολύ αργότερα στη συλλογή μου.
Μόλις μεγάλωσα λίγο κι αφού άρχισα να κατανέμω με μια άψογη τάξη στο μυαλό μου τις πρώτες φοβίες μου έτσι ώστε να παραφυλάω μόλις έρχονται (και αυτές ήταν ο ασπροκούνελος της Αλίκης και οι μαριονέττες, τις οποίες ακόμα φοβάμαι) είπα να γίνω λίγο πιο ρομαντική.
Διάβασα περίπου πενήντα-εκατό? Φορές την ΤΖΕΙΝ ΕΥΡ.
Αυτό σηματοδότησε το γεγονός ότι στη ζωή μου δεν θα ερωτευόμουν ποτέ κάτι που να ήταν κάτω από τον Εντουαρτ Ροτσεστερ!!
(Οταν αργότερα είδα να τον ενσαρκώνει ο Ορσον ε τότε ήμουν βέβαιη (ότι κάτι δεν θα πάει καλά εννοώ).
Φυσικά δεν πρέπει να σας κρύψω ότι πριν απ΄ολους αυτούς ο πρώτος ήρωας μου ήταν , ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ!!!!
Η πρώτη ακαταστασία λοιπόν στο δωμάτιο και στη σκέψη μου ξεκίνησε από τα πεταμένα στο πάτωμα και ανοιγμένα μόνιμα σε κάποια σελίδα βιβλία του Βερν, ολες τις αδελφές Μπροντέ και το μικρό ήρωα στο κομοδίνο!
Friday, September 28, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment