Οι ονειροπόλοι πάντα βρίσκουν ένα καταφύγιο να τρυπώσουν, να εξηγήσουν ή να ανεχτούν αυτό που βλέπουν. Ενα σύνολο. Οχι μια λεπτομέρεια. Το σύνολο. Γιατί σ'ενα ονείρεμα κοιτάς από πολύ ψηλά και τότε συλαμβάνεις μια εικόνα που φεύγει πολύ μακριά από τις λεπτομέρειες των αισθήσεων.
Ο Πόε είναι ένα "κλασσικό" καταφύγιο των ονειροπόλων. Διαλέγω το "κύκνειο άσμα" για όλα αυτά που βρήκα μέσα στις σελίδες του, και ένα κομμάτι απ'ολη την ομορφιά του βιβλίου.
"Ο άνθρωπος που αγναντεύει από τη κορυφή της Αίτνας, εντυπωσιάζεται κυρίως από την έκταση και την πολυμορφία του τοπίου. Μόνο με τη βοήθεια μιας γρήγορης στροφής γύρω από τον άξονα του σώματός του μπορεί να ελπίσει ότι θα συλλάβει το μεγαλείο της ενότητας του πανοράματος αυτού. Αλλά, καθώς στην κορυφή της Αίτνας, κανείς δε σκέφτηκε να κάνει κάτι τέτοιο, κανείς ποτέ δε συνέλαβε και τη μοναδικότητα της ιδέας. Συνεπώς οι εκτιμήσεις που απορρέουν από την εν λόγω μοναδικότητα είναι ανύπαρκτες για τους ανθρώπους.
No comments:
Post a Comment