ΤΟ ΕΝΤΟΜΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ John Shirley

"...Οι άνθρωποι οικειοθελώς -αλλά όχι συνειδητά- δημιουργούν τις συνθήκες για να προκύψει ο έλγχος από το γονίδιο ΣΚΕ (Σύνδομο Καταστολής της Ενσυναίσθησης). Οταν συνεχώς αντιλαμβάνονται τον κόσμος εχθρικά, επιλέγουν να είναι διαρκώς ανταγωνιστικοί, καχύποπτοι, το σύστημά τους γεμίζει αδρεναλίνη, και άλλες εκκρίσεις, που, μετά από ένα συγκεκριμένο σημείο κορεσμού, προκαλούν την ενεργοποίησης του γονιδίου ΣΚΕ, για λόγους αποτελεσματικότητας. Το σώμα πιστεύει λανθασμένα ότι υπάρχει μια επείγουσα κατάσταση, ότι ένας επιτήδειος προσπαθεί να κλέψει τα παιδιά κάποιου για παράδειγμα. Αν πάψεις να ανησυχείς για τον επιτήδειο, αν τον ενσυναισθάνεσαι, μπορεί να αργήσεις να τον χτυπήσεις στο κεφάλι με το ρόπαλό σου..."

Τι είναι το έντομο μέσα σου? Τι είναι αυτό που αποκτηνώνει ένα απλό ανθρωπάκο?
Η θρησκεία λέει πως μπήκε ο Σατανάς και έχει λύσει το πρόβλημα...
Οι ψυχίατροι θα αρχίσουν να σκαλίζουν τυχόν κρυμμένα γονίδια...
Εμείς βλέπουμε μια μάνα που βάζει φωτιά και καίει το βρέφος της στη κούνια...

INDEX LIBRORUM PROHIBITORUM

Για διαβάστε αυτή τη σελίδα. Είναι συνοπτική αλλά αρκετά χρήσιμη. Οποιος θέλει να έχει έναν ενδιαφέροντα κατάλογο με βιβλία είναι ότι πρέπει!

Ο κατάλογος των βιβλίων που έχει απαγορεύσει η Καθολική Εκκλησία. ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

Στην ίδια σελίδα (η μάλλον καλύτερα στην αγγλική της έκδοση), υπάρχει ένας κατάλογος γενικώτερος απαγορευμένων βιβλίων και όχι μόνο από την εκκλησία.

ΤΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ , Chuck Palahniuk

Οταν διαβάζεις το fight club δεν θέλεις απλά να πεις μια γνώμη θέλεις να μαζέψεις εκεί τη παρέα να συζυτήσεις να φύγεις πέρα από τα επιφωνήματα και να «το κουβεντιάσεις»

Το ίδιο συμβαίνει και με το νανούρισμα. Λες θα διαβάσω ένα εντυπωσιακό θρίλερ. Και μετά απλά θέλεις να μοιραστείς με κάποιον τα θρίλερ που τριγυρνάνε μέσα σου στη σκέψη σου παντού...

"Αυτοί οι περισπασμομανείς. Αυτοί οι εστιασοφοβικοί.
Ο γερο Τζωρτζ Οργουελ τα χε πει ανάποδα.
Ο Μεγάλος Αδελφός δε σε παρακολουθεί. Τραγουδάει και χορεύει. Βγάζει λαγούς από ένα καπέλλο. Ο Μεγάλος Αδελφός έχει πολλή δουλειά. Σου τραβάει την προσοχή κάθε στιγμή που είσαι ξύπνιος. Φροντίζει να σου κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο. Φροντίζει να μαραζώσει η φαντασία σου. Μ¨εχρι που να γίνει τόσο χρήσιμη όσο και η σκωληκοειδίτιδά σου. Φροντίζει να είναι η προσοχή σου μόνίμως χροτασμένη.
................................................................................................................................

Υπάρχουν χειρότερα πράγματα από το να βρεςι τη γυναίκα σου και το παιδί σου νεκρούς.
Μπορεί να δεις ολόκλήρο τον κόσμο γύρω σου να τους σκοτώνει. Μπορεί να δεις τη γυναίκα σου να γερνάει και να πλήττει . Μπορεί να δεις τα παιδιά σου να ανακαλύπτουν όλα εκείνα τα πράγματα από τα οποία προσπάθησες να τα σώσεις. Τα ναρκωτικά, το διαζύγιο, την ευπείθεια , τις αρρώστιες. Την καλή την ακίνδυνη λογοτεχνία, μουσική και τηλεόραση. Ολους του περισπασμούς που δεν σ’αφήνουν να σκεφτείς.
.....................................................................................................................................

Υπάρχουν χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις στους ανθρώπόυς που αγαπάς από το να τους σκοτώσεις. Το πιο συνηθισμένο είναι να κάτσεις να δεις τον κόσμο να το κάνει. Εσύ άραξε και διάβασε την εφημερίδα σου....."

ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ, William Blake

Μια κι αυτές τις μέρες έχουμε γίνει εξπέρ στις θρησκευτικές συζητήσεις, μουρθε στο μυαλό ένα παλιο βιβλίο. Να είμαι κι εγώ στο πνεύμα των ημερών. Μόνο που ειδικά στα θέματα θρησκείας, όταν ψαχουλεύω τα βιβλία πάντα κάτι πολύ παλιά αναγνώσματα μου προκύπτουν! Σκέφτηκα ένα μικρό απόσπασμα από τους γάμους του ουρανού και της κόλασης.
Και να δώσω και μια ιδέα για διάβασμα σε όσους θέλουν να γυρίσουν πίσω. Πόσο καθαρά μπορεί κάποιος μερικά πράγματα ώστε να τον κατηγορήσουν ότι είναι παρανοικός..

"Οι αρχαίοι ποιητές εποικούσαν όλα τα ορατά αντικείμενα με θεούς ή πνεύματα, δίνοντάς τους τα ονοματα και κοσμώντας τους με τις ιδιότητες των δασών, των ποταμών, των βουνών, των λιμνών, των πόλεων, των εθνών και ότι άλλο μπορούσαν οι ανεπτυγμένες και πολλές αισθήσεις τους να αντιληφθούν.
Και ιδιαίτερα μελέτησαν το πνεύμα κάθε πόλης και χώρας, τοποθετώντας το κάτων από τη νοητή του θεότητα.
Ωσπου σχηματίστηκε ένα σύστημα, που μερικοί το εκμεταλλέυτηκαν, και σκλάβωσαν τον κοινό άνθρωπο επιχειρώντας να εκποιήσουν ή να αποσπάσουν τις νοητές θεότητες από τα αντικείμενά τους . Ετσι γεννήθηκε ο Κλήρος.
Επιλέγοντας μορφές λατρείας από ποιητικούς μύθους.
Και κήρυξαν δια μακρών πως οι θεοί είχαν δώσει τέτοιες εντολές.
Ετσι οι άνθρωποι λήσμόνησαν πως όλες οι θεότητες κατοικούν μέσα στο στήθος τους."

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Είσαι εκεί. Μπροστά σε μια βιβλιοθήκη και απλώνεις τυχαία το χέρι σ'ενα ράφι. Διαλέγεις ότι θέλεις. Χωρίς όρια, χωρίς κανόνες. Δεν ξέρεις αν θα είναι κάτι απογοητευτικό ή ένα αριστούργημα. Δε σε νοιάζει. Θέλεις να το διαβάσεις να ανακαλύψεις κάτι ακόμα. Η επιλογή ενός βιβλίου δεν πρέπει να έχει μέτρο. Αυτό που θα κάνεις αργότερα όταν θα περιγράψεις τι σου προκάλεσε είναι άλλο. Πριν από αυτό όμως είσαι ελεύθερος. Δεν μπορεί κανείς να σε κατευθύνει τι θα διαβάσεις τι θα απορρίψεις εκτός κι αν εσύ του το επιτρέψεις. Κι όταν διαβάσεις μέσα σου, μόνος σου θα βρεις τη δική σου άκρη στο λαβύρινθο.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ταπεινωτικό για ένα βιβλίο από το να το απορρίψουν ή να το θαυμάσουν χωρίς να το έχουν ξεφυλλίσει.
Ο φανατισμός, ο δογματισμός, οι σκοτεινές εποχές στην ανθρωπότητα ξεκίναγαν από το κάψιμο ενός βιβλίου. Από τη δολοφονία μιας ιδεάς. Από τον εξευτελισμό ενός οράματος.
Λες και οι ιδέες μπορούσαν να καούν σ΄ενα δεμάτι ξύλα...

Κι όμως σήμερα υπάρχει κάτι πιο οδυνηρό. Απλωμένα όλα μπροστά στα πόδια. Ελεύθερα. Περιμένουν και μπροστά τους περνάνε άνθρωποι βιαστικοί, αδιάφοροι που δεν έχουν καιρό ούτε για ένα βλέμμα.
Δεν υπήρχε λόγος να αφορίζουν και να τρομοκρατούν. Τελικά υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος να απομακρύνεις κάποιον από τη γνώση. Τον μαθαίνεις να πιστεύει ότι δεν την έχει ανάγκη...
Ας διαβάσουμε οτιδήποτε και μετά ,καλύτερα να γίνουμε εχθροί με λόγο παρά σύμμαχοι αναίτια.

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑΣ, Graham Masterton

Πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι το τελευταίο καιρό έχω σαπίσει να διαβάζω Μάστερτον.. Και φυσικά δεν σταμάτησα στο Μανιτού. Επρεπε να τα ξετινάξω όλα μέχρι ο Μάστερτον να μου ξετινάξει τα μυαλά με τη σειρά του!

Αλλά αυτό εδώ το τελευταίο, οι δαίμονες της Νορμανδίας, μ'αρέσει.. Πολύ!

Και τώρα ότι και άλλο να ψαρέψετε από το καλάθι από Μάστερτον συμφωνώ. Ξέρω κινδυνεύω να μου κολήσει ταμπέλα προτείνοντας το, αλλά δεν με πειράζει καθόλου αυτό!

Κι έπειτα αυτός ο τίτλος, δεν θέλετε να μάθετε? :)

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ, Robert Louis Stevenson

Ο Πρίγκιπας Φλόριζελ και ο υπασπιστής του Συνταγματάρχης Τζέραλντιν που, "ένα βράδυ του Μαρτίου με ξαφνικό χιονόνερο, μπήκαν σ' ένα μπαρ με θαλασσινά πολύ κοντά στο Leicester Square" και εκεί τους δόθηκε η ευκαιρία να παρατηρήσουν την είσοδο ενός νεαρού που τον συνόδευαν δύο αχθοφόροι που καθένας τους κρατούσε έναν μεγάλο δίσκο με τάρτες, ενός νεαρού που "προσέφερε με υπερβολική ευγένεια τα γλυκά σε κάθε πελάτη"...

Ο υπότιτλος στα ελληνικά είναι Α μέρος από τις Χίλιες και μία νύχτες.

Διαβάστε το. Τουλάχιστον θα μάθετε που μπορεί να φτάσει κανείς μετά το κέρασμα μιας τάρτας:)

Stevenson φοβερός! Ξετυλίγει ένα κουβάρι που αξίζει κανείς ν'ακολουθήσει.

1984, ΤΖΟΡΤΖ ΟΡΓΟΥΕΛ

Αυτό που ήταν μέλλον είναι ήδη παρελθόν..

Απλά να υπάρχει μέσα στη συλλογή μας. Να το ξεφυλλίζουμε που και που και να θυμόμαστε.. το μέλλον.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟ ΑΠΟΡΘΗΤΟ ΚΑΣΤΡΟ, Philip K.Dick

Σε μια κρίσιμη καμπή στή ζωή μου έπρεπε να πάρω μια σοβαρή απόφαση. Και τη πήρα.

Εντάξει δεν θα έμπαινα στο κλαμπ "ο Ελβις ζει" θα προσχωρούσα ισόβια στον "αντίστροφο κόσμο του Φιλιπ" θα κατέβαζα σφηνάκια από "Ουμπικ" ολημερίς, ακούγοντας μανιωδώς "Ελεύθερη Ραδιοφωνία Αλμπεμουθ" , θα έβρισκα το "Βαλις μου" και θα πέταγα έξω από "το Απόρθητο Κάστρο".

Διαβάστε το. Αν σας έχει ξεφύγει είναι σοβαρό σφάλμα!!

Α! Ξέχασα να σας πω κάτι ...

"Ο Φιλιπ Ντικ ζει"!!!!

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΣΗΜΕΝΙΟΥ ΚΛΕΙΔΙΟΥ

Οταν «ομολογήσεις» ότι έχεις ξεκοκαλίσει τα βιβλία του Λαβκραφτ πρέπει να «απολογηθείς» σε δύο στρατόπεδα. Η μια μεριά των φίλων κουνάει με κατανόηση το κεφάλι στο στυλ, «φαινόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το κορίτσι» και η άλλη πλευρά επειδή έχει σημειώσει εκείνη την εμμονή να ψάχνω στα παλιά βιβλιοπωλεία, και σε διάφορα μέρη αραχνιασμένα και ξεχασμένα από το χρόνο, σκέφτεται «λες να έχει βρει το νεκρονομικό και να μας το λέει?».

Η αλήθεια βέβαια είναι πέρα από αυτά τα δυό γιατί πολύ απλά κάποιος που έχει τριγυρίσει στον λαβκραφτικό κόσμο με την ιδιαίτερη έννοια που αυτό περιέχει, δεν έχει να απολογηθεί σε κανέναν.

Εγώ προσωπικά μάλλον ένοιωσα μια έλξη για τον συγγραφέα όταν έμαθα ότι είχε μόνιμα μια υποθερμία, δεν υπέφερε τα θαλασσινά και αγάπαγε τις γάτες!!
Κυρίως όταν η γάτες μου κοιτάνε επίμονα σ’εκείνο το σημείο με τα μάτια ορθάνοιχτα κι εγώ είμαι βέβαιη ότι έχω κάνει απολύμανση και καμμιά κατσαρίδα δεν βρίσκεται εκει πέρα :)

Πέρα από τα αστεία,
Κρατώ πάντα κοντά μου
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΣΗΜΕΝΙΟΥ ΚΛΕΙΔΙΟΥ
Η ΣΚΙΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ
ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΨΗΛΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΧΝΙΑ
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΕΡΙΧ ΖΑΝ.

Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ, ΤΖΑΚ ΛΟΝΤΟΝ

Γιατί ο ταξιδιώτης τ' ουρανού δεν μπορεί να είναι φυλακισμένος. Αυτό το μικρο βιβλιαράκι το έχουν τεμμαχίσει, το έχουν αναλύσει. Εχει γίνει μια κλασσική αναφορά στην ύπνωση στην αστρική προβολή. Κάθε κατάλογος βιβλίων που παραπέμπουν "σε άλλα" έχει σε μια γωνιά του και τον ταξιδιώτη τ'ουρανού.
Για μένα απλά είναι ένας φίλος. Ενας συνταξιδιώτης πέρα από τα τείχη. Δεν έχει σημασία αν τα τείχη αυτά είναι κάπου εκεί μπροστά μας ή μέσα μας, σημασία έχει να κάνεις ένα σάλτο πέρα από αυτά.

ΕΥΡΗΚΑ, ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΑΝ ΠΟΕ.

Οι ονειροπόλοι πάντα βρίσκουν ένα καταφύγιο να τρυπώσουν, να εξηγήσουν ή να ανεχτούν αυτό που βλέπουν. Ενα σύνολο. Οχι μια λεπτομέρεια. Το σύνολο. Γιατί σ'ενα ονείρεμα κοιτάς από πολύ ψηλά και τότε συλαμβάνεις μια εικόνα που φεύγει πολύ μακριά από τις λεπτομέρειες των αισθήσεων.
Ο Πόε είναι ένα "κλασσικό" καταφύγιο των ονειροπόλων. Διαλέγω το "κύκνειο άσμα" για όλα αυτά που βρήκα μέσα στις σελίδες του, και ένα κομμάτι απ'ολη την ομορφιά του βιβλίου.
"Ο άνθρωπος που αγναντεύει από τη κορυφή της Αίτνας, εντυπωσιάζεται κυρίως από την έκταση και την πολυμορφία του τοπίου. Μόνο με τη βοήθεια μιας γρήγορης στροφής γύρω από τον άξονα του σώματός του μπορεί να ελπίσει ότι θα συλλάβει το μεγαλείο της ενότητας του πανοράματος αυτού. Αλλά, καθώς στην κορυφή της Αίτνας, κανείς δε σκέφτηκε να κάνει κάτι τέτοιο, κανείς ποτέ δε συνέλαβε και τη μοναδικότητα της ιδέας. Συνεπώς οι εκτιμήσεις που απορρέουν από την εν λόγω μοναδικότητα είναι ανύπαρκτες για τους ανθρώπους.

ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ, MARQUEZ.

Μια ανατριχίλα διαπερνάει τις σελίδες που δεν ξέρει κανείς που να τη κατατάξει. Είναι η θλίψη για το σκοτάδι που απλώνεται πάνω από κάθε μορφή ζωής ή μήπως η ζωή απλώνεται πάνω από κάθε πιθανο σκοτάδι? Με το που ξεκινάει το διάβασμα, μια φράση του Ακινάτη "Φαίνεται πως τα μαλλιά θα αναστηθούν αργότερα απ΄ότι τα άλλα μέρη του σώματος" προιδεάζει για πόσα πολλά θα ειπωθούν..
Το ταξίδι που θα ακολουθήσει στη Καρταχένα, τέλη του δέκατου έβδομου αιώνα είναι ένα ταξίδι που δεν μπορείς εύκολα να ξεχάσεις.
Εκεί στις ακτές της Καραιβικής κατοικούν όλα.
Ερωτας, θάνατος, θεοί, δαίμονες, πλεγμένα με τα φυλαχτά που φοράνε οι κρεολές στο λαιμό τους και τα μεταξένια ρούχα της αποικιακής παρακμής.
Η ιστορία, ένα κορίτσι. Το δαγκώνει ένα σκυλί. Το σκυλί βρίσκεται κρεμασμένο και λυσασμένο. Κι εκείνη πρέπει υποχρεωτικά να έχει γίνει δυο πράγματα. Η λυσασμένη η δαιμονισμένη. Ανάμεσα σ'αυτά τα δυό ορίζεται ο έρωτας για τη ζωή κι η λατρεία για το θάνατο.
Κι όλα χώρεσαν σε 240 σελίδες που δεν βιάζονται καθόλου.

ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ, ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΥ

Υπάρχουν μερικά βιβλία που πρέπει να βρίσκονται πάντα στην πιο εύκολη θέση για να τα βρίσκεις άμεσα μόλις τα χρειαστείς.
Για μένα ένα από αυτά είναι το Υπόγειο.
Τη πρώτη φορά που το διάβασα ένοιωσα αυτό το χείμαρρο συναισθημάτων που συμβαίνει όταν τολμήσεις και διαβάσεις Ντοστογιέφσκι.
Μια απλή φράση στο ξεκίνημα "είμαι κακός άνθρωπος" θα μπορούσε να είναι μια φράση χωρίς μεγάλη σημασία. Στη περίπτωση όμως αυτή δυστυχώς ή ευτυχώς με το που διαβάζεις αυτά τα απλά γράμματα νοιώθεις μια φωνή να ψυθιρίζει στο αυτί μια αλήθεια από μια καταιγίδα που σε λίγο θα σε πλησιάσει.
Είναι εκεί στο ράφι, δίπλα μου, και όποια στιγμή να το ξεφυλίσσω πάλι, ανακαλύπτω ότι υπήρχε κι άλλο ένα συναίσθημα που μου είχε διαφύγει τη τελευταία φορά.
Κάθε φορά βλέπω με έκπληξη ότι το βιβλίο ξεκινάει με μια εντελώς καινούργια φράση που το μόνο που μοιάζει με τις προηγούμενες φορές είναι η ψευδαίσθηση ότι έχει γραφτεί με τα ίδια γράμματα.
"Ολη η ανθρώπινη υπόθεση, φαίνεται, πως πραγματικά έγκειται μονάχα στο ν'αποδεικνύει ο άνθρωπος κάθε στιγμή στον ευαυτό του , πως είναι άνθρωπος κι όχι πλήκτρο"
Είναι άραγε το έγκλημα και η τιμωρία του?

Η ΤΖΕΙΝ ΕΥΡ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΕΙΚΟΣΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΕΥΓΕΣ...

Για να πάω στα πρώτα αναγνώσματα πρέπει να κάνω ένα ταξίδι αρκετά πίσω στο χρόνο.
Εκεί κάπου στο δημοτικό, όταν η μορφή που είχα ήταν κάτι μεταξύ μικρή λουλού και μαφάλντα... (δυστυχώς καμμία σχέση με την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων)!

Η μαμά μου πρέπει να έπαιξε τον πρώτο ρόλο στη δημιουργία αυτής της χμ...ιδιόμορφης ιδιοσυγκρασίας που με ακολουθεί, και αυτό γιατί οι πρώτες επιλογές ήταν δικές της.

Φυσικά δεν ξέρω τι νόμιζε ότι θα ακολουθούσε όταν μου έφερε τυλιγμένο σ’ενα πολύχρωμο χαρτί με μια τεράστια κορδέλα το είκοσι χιλιάδες λεύγες υπό τη θάλασσα.

Βλέπετε η εν λόγω μαμά ήταν κι αυτή ιδιόμορφη κι έτσι δεν είχε συνδυάσει ποτέ στο μυαλό ότι σ’ενα κοριτσάκι κάνουν δώρο κούκλες, φιογκάκια, το σπίτι της μπάρμπι για να προκόψει στη ζωή της!

Ισως γι’αυτό το λόγο επίσης δεν θεώρησε ποτέ απαραίτητο να με απομακρύνει από την τότε κρατική τηλεόραση όταν αποκοιμώμουν ενώ εκείνη έβλεπε ένα ακόμα επεισόδιο από THAMES (το θυμάστε οι παλιοί?).
Την οποία σειρά καμμιά φορά κρυφοκοίταζα και πάντα τύχαινε όταν κρυφοκοίταζα να πέφτω στην πιο φοβερή σκηνή!

Φυσικά σύντομα μετά το πρώτο δώρο-βιβλίο ζήτησα και όλον τον υπόλοιπο Ιούλιο Βερν εκτός από τη ΣΦΙΓΓΑ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ που μπήκε πολύ αργότερα στη συλλογή μου.

Μόλις μεγάλωσα λίγο κι αφού άρχισα να κατανέμω με μια άψογη τάξη στο μυαλό μου τις πρώτες φοβίες μου έτσι ώστε να παραφυλάω μόλις έρχονται (και αυτές ήταν ο ασπροκούνελος της Αλίκης και οι μαριονέττες, τις οποίες ακόμα φοβάμαι) είπα να γίνω λίγο πιο ρομαντική.

Διάβασα περίπου πενήντα-εκατό? Φορές την ΤΖΕΙΝ ΕΥΡ.
Αυτό σηματοδότησε το γεγονός ότι στη ζωή μου δεν θα ερωτευόμουν ποτέ κάτι που να ήταν κάτω από τον Εντουαρτ Ροτσεστερ!!
(Οταν αργότερα είδα να τον ενσαρκώνει ο Ορσον ε τότε ήμουν βέβαιη (ότι κάτι δεν θα πάει καλά εννοώ).
Φυσικά δεν πρέπει να σας κρύψω ότι πριν απ΄ολους αυτούς ο πρώτος ήρωας μου ήταν , ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ!!!!

Η πρώτη ακαταστασία λοιπόν στο δωμάτιο και στη σκέψη μου ξεκίνησε από τα πεταμένα στο πάτωμα και ανοιγμένα μόνιμα σε κάποια σελίδα βιβλία του Βερν, ολες τις αδελφές Μπροντέ και το μικρό ήρωα στο κομοδίνο!

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ?

Στη ταινία ΦΑΡΕΝΑΙΤ 451οι άνθρωποι ζούσαν σ'ενα κόσμο που το μεγαλύτερο έγκλημα ήταν το διάβασμα κάποιου βιβλίου. Οι παραβάτες ζούσαν κυνηγημένοι και τα βιβλία που τα ειδικά σώματα ασφαλείας βρίσκαν, τα πέταγαν σε μια φωτιά που αναβόταν επι τόπου μπροστά στα μάτια του κόσμου για παραδειγματισμό.

Η αντίσταση σ'αυτό το νέο κόσμο είχε μια άλλη μορφή. Κάθε άνθρωπος που ήθελε να διαφυλάξει κάτι από το θησαυρό της γνώσης διάλεγε ένα βιβλίο το αποστήθιζε κι έπαιρνε το όνομα του βιβλίου αντί για το όνομά του.

Στη ταινία είναι συγκλονιστική η σκηνή των ελεύθερων ανθρώπων που τριγυρνάνε στο δάσος κι ονομάζονται .. όλοι με ένα όνομα από ένα βιβλίο.

Πριν πεθάνει κάποιος ορίζει κάποιο παιδί να συνεχίσει το έργο ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ.
Εδώ είναι κάτι τέτοιο.

Σ'αυτό το μπλογκ βρίσκονται όλα τα ονόματα που θα έβαζα κάτω και θάπρεπε να διαλέξω το δικό μου στη κοινωνία του πνευματικού σκοταδισμού αν θαβρισκα το θάρρος να ζήσω ανάμεσα στους ελεύθερους ανθρώπους...

Δεν ξέρω ακόμα σε πιο θα καταστάλαζα τελικά.

Και δεν ξέρω πόσοι από μας έχουν αποφασίσει ποιό είναι το τελικό ονόμά τους. Αυτό που δεν πρέπει να σβήσει.

Σ'αυτό το μπλογκάκι απλά λοιπόν , θα ρίχνω ιδέες κι όπου πάνε..

ΣΗΜ. Η ταινία φυσικά βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο ΦΑΡΕΝΑΙΤ 451 το οποίο πρέπει να διαβάσετε άμεσα όποιος δεν το έχει ακόμα διαβάσει!!